Wprowadzenie:
Z uwagi na brak skutecznego leczenia farmakologicznego otosklerozy, leczeniem z wyboru jest postępowanie chirurgiczne. Polega ono na chirurgii strzemiączka, która obecnie najczęściej ma postać stapedotomii. Stosuje się również aparatowanie. Jednak w otosklerozie niedosłuch ma charakter postępujący i pomimo że stapedotomia w większości przypadków zatrzymuje lub spowalnia proces chorobowy, to w niektórych przypadkach zyski z leczenia z czasem stają się niewystarczające. Zaawansowana otoskleroza może prowadzić do głębokiego niedosłuchu o charakterze zmysłowo-odbiorczym lub mieszanym i wymagać wszczepienia implantu ślimakowego. Celem pracy jest ocena wyników słuchowych u pacjentów z zaawansowaną otosklerozą, u których wcześniej wykonano stapedotomię lub stapedektomię, a obecnie poddano implantacji ślimakowej.

Materiał i metody:
Badana grupa liczyła 19 pacjentów (16 kobiet i 3 mężczyzn) z zaawansowaną otosklerozą. W przeszłości wykonano u nich stapedotomię lub stapedektomię, a obecnie zostali poddani implantacji ślimakowej. Wykonano u nich tomografię komputerową, określono progi słyszenia za pomocą audiometrii tonalnej, wykonano audiometrię słowną w swobodnym polu akustycznym.

Wyniki:
Średnio progi słyszenia przed operacją wynosiły około 108 dB HL dla przewodnictwa powietrznego, a progi przewodnictwa kostnego znajdowały się na granicy wydolności audiometru. Rozumienie mowy przed operacją, badane w dopasowanych aparatach słuchowych, było bardzo niskie, przeciętnie wynosiło 6,6%. Po operacji rozumienie mowy, badane w aktywnym implancie, znacząco się poprawiło – wynosiło średnio 67,9% w ciszy i 43,8% w szumie.

Wnioski:
Implantacja ślimakowa w zaawansowanej otosklerozie zapewnia satysfakcjonujące wyniki. Pacjenci, u których wykonano stapedotomię lub stapedektomię, ale ich słuch w miarę upływu czasu znacząco pogorszył się, mogą osiągnąć dobre rozumienie mowy dzięki implantacji ślimakowej.