Wstęp:
W grupie dorosłych pacjentów z częściową głuchotą znaczącą większość stanowią osoby, których problemy z odbiorem i rozumieniem mowy rozpoznane zostały po 7. roku życia. Mimo umiejętności porozumiewania się słownego, odczuwają duże ograniczenia w śledzeniu mowy, w możliwości komunikowania się, zwłaszcza w gronie kilku rozmówców i/lub na tle dźwięków zakłócających. Po operacji wszczepienia implantu ślimakowego i aktywacji systemu, uzyskują możliwość odbioru dźwięków z całego pasma częstotliwości. Dzięki właściwie organizowanemu treningowi słuchowemu, uczą się integrować wrażenia akustyczne odbierane za pomocą słuchu naturalnego z wrażeniami dostarczanymi za pomocą implantu ślimakowego. Nabywane umiejętności powinny być jednak systematycznie obserwowane i udostępniane pacjentowi w możliwie czytelnej formie.

Materiał i metoda:
Badaniami objęto 24 dorosłych pacjentów (19 kobiet i 5 mężczyzn) z częściową głuchotą – użytkowników systemu implantu ślimakowego; 6 pacjentów korzysta z CI krócej niż 6 miesięcy, 12 osób ponad 6 miesięcy, u 3 pacjentów minął rok od pierwszego podłączenia procesora mowy, a 3 osoby korzystają z systemu ponad 24 miesiące. W celu obserwacji i oceny efektów rehabilitacji wykorzystano zmodyfikowany zestaw zadań testowych, dotyczących umiejętności słuchowych. Otrzymane wyniki wykorzystano do tworzenia indywidualnego „profilu umiejętności słuchowych pacjenta”, czyli graficznej ilustracji obserwowanych rezultatów.

Wyniki:
W badaniach prowadzonych w oparciu o 18 zadań testowych, w ośmiu z nich już po upływie 1 miesiąca korzystania z procesora mowy 24 pacjentów uzyskało wynik 100% rozpoznania. Zmiany obserwowaliśmy natomiast w pozostałych 10 zadaniach testowych. W omawianej grupie sporządzono 3 kompletne profile umiejętności słuchowych.

Wnioski:
Uzyskiwane przez pacjentów wyniki potwierdziły, że zaproponowany pilotażowo materiał do obserwacji efektów rehabilitacji dla omawianej grupy pacjentów, ma wartość diagnostyczną. Formuła tworzonego na ich podstawie profilu umiejętności słuchowych pacjenta dostarcza czytelnych informacji zarówno dla pacjenta, jak i dla terapeuty. Pozwala wyznaczać właściwe zadania na kolejne etapy rehabilitacji.