Wprowadzenie:
Prawidłowo funkcjonujący narząd słuchu umożliwia dostęp do języka mówionego i odgrywa ogromną rolę w rozwoju mowy i komunikacji. U wielu dzieci proces ten bywa zaburzony, a ich zdolność do skutecznego porozumiewania nie rozwija się w sposób harmonijny. W ostatnich latach obserwuje się duże zainteresowanie problemem zaburzeń przetwarzania słuchowego ze względu na możliwość istnienia związku z zaburzeniami językowymi oraz trudnościami w uczeniu się. Poznanie istoty tej relacji jest jednym z ważnych kierunków badań nad zaburzeniami słuchu i mowy u dzieci.

Cel:
Celem pracy jest przedstawienie studium przypadku dziecka z deficytem językowym i trudnościami szkolnymi, u którego stwierdzono współistniejące zaburzenia przetwarzania słuchowego.

Materiał i metoda:
Analiza dotyczy 8-letniego chłopca – ucznia II klasy szkoły podstawowej, objętego specjalistyczną opieką w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu (IFPS) ze względu na utrzymujące się mimo prowadzonej terapii logopedycznej problemy językowe i artykulacyjne, narastające trudności szkolne oraz szereg problemów słuchowych. U dziecka wykonano podstawową diagnostykę audiologiczną (AT, AI, TEOAE), testy centralnych funkcji słuchowych (FPT, DPT, DDT), przeprowadzono ocenę psychologiczną (WISC-R, Skala Ryzyka Dysleksji) oraz logopedyczną (ocena mowy czynnej i biernej, artykulacji oraz słuchu fonemowego). Dodatkowo zastosowano wybrane testy uwagi z baterii Test of Attention Performance.

Wyniki i wnioski:
Wyniki przeprowadzonej diagnostyki wskazały na współistnienie u chłopca deficytu językowego (hipoteza SLI), zaburzeń artykulacji, zaburzeń przetwarzania słuchowego oraz wysokiego ryzyka dysleksji. W testach psychologicznych stwierdzono statystycznie istotną różnicę pomiędzy wynikami w skali werbalnej i niewerbalnej. Wnioski z przeprowadzonych badań potwierdziły konieczność interdyscyplinarnego podejścia w postępowaniu diagnostycznym zaburzeń słuchu i mowy u dzieci, co umożliwia dobranie odpowiednich form terapii, sformułowanie zaleceń do stosowania w środowisku szkolnym oraz wskazówek służących do wypracowywania strategii radzenia sobie z deficytami.