Wstęp:
Zaburzenia węchu mogą wystąpić w przebiegu schorzeń dotyczących zarówno nosa i zatok przynosowych, jak i zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego i endokrynnego, niedoborów witamin, przebytych urazów czy narażenia na substancje toksyczne. Jednym z nich jest COVID-19 – choroba wywołana zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Zaburzenia węchu związane z COVID-19 występują u ponad 70% pacjentów, przy czym u około 89% z nich ustępują w ciągu czterech tygodni od wystąpienia pierwszych objawów. Nie jest znane skuteczne leczenie farmakologiczne zaburzeń węchu związanych z COVID-19, a wyniki badań dotyczących stosowania kortykosteroidów są niejednoznaczne. Jeśli zaburzenia węchu utrzymują się dłużej niż cztery tygodnie od ustąpienia pozostałych objawów COVID-19, zaleca się przede wszystkim trening węchowy przez 12 tygodni.

Opis przypadku:
Niniejsza praca zawiera opis procesu terapeutycznego pacjentki z zaburzeniami węchu związanymi z przebyciem COVID-19, wobec której zastosowano leczenie farmakologiczne i trening węchowy. Oprócz lekarza otorynolaryngologa w procesie terapeutycznym brali udział również psycholog i logopeda. Zastosowane leczenie i terapia pozwoliły na poprawę węchu.

Wnioski:
Zaburzenia węchu związane z przechorowaniem COVID-19 najczęściej ustępują samoistnie. Dotychczas nie ustalono schematu leczenia farmakologicznego zaburzeń węchu, które utrzymują się pomimo ustąpienia innych objawów COVID-19. U niektórych pacjentów należy rozważyć zastosowanie kortykosteroidu donosowego. Pozytywny wpływ na funkcje węchowe może mieć również donosowe podawanie witaminy A, np. w formie maści. Trening węchowy połączony ze stymulacją multisensoryczną oraz redukcją stresu może być skuteczną formą terapii pacjentów z przetrwałymi zaburzeniami węchu po COVID-19.