PRACA PRZEGLĄDOWA
Sztuczne języki migowe. Geneza, struktura i zastosowanie
polskich odmian: systemu językowo-migowego i języka
miganego
1
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Centrum Edukacji Niesłyszących i Słabosłyszących, Lublin
Data publikacji: 30-10-2020
Autor do korespondencji
Piotr Wojda
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Centrum Edukacji Niesłyszących i Słabosłyszących, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin, e-mail: piotr_wojda@orange.pl
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Centrum Edukacji Niesłyszących i Słabosłyszących, Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin, e-mail: piotr_wojda@orange.pl
Now Audiofonol 2015;4(1):30-38
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Substancjalne i semantyczne mieszanie się kodów językowych: migowego i dźwiękowego, zauważalne jest już w procesie nabywania języka przez osoby niesłyszące. Pojawiają się różnorodne sposoby migowego porozumiewania się. Obok polskiego
języka migowego (PJM) pojawiają się również sztuczne języki migowe. Celem niniejszego artykułu jest omówienie genezy,
struktury i zastosowania szczególnego typu hybryd migowych, tj. sztucznych języków migowych, a w szczególności znanych
w Polsce odmian: systemu językowo-migowego (SJM) i języka miganego (JMny). Przede wszystkim istotna jest próba odpowiedzi na pytanie, czy tego rodzaju odmiany realnie istnieją, a jeśli tak, to w jaki sposób znajdują one zastosowanie w migowym porozumiewaniu się.
REFERENCJE (24)
1.
Polański K, red. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich; 1999.
3.
Thomason SG. Language contact: an introduction. Edinburgh: Edinburgh University Press; 2001.
4.
Thomason SG, Kaufman T. Language contact, creolization, and genetic linguistics. Berkeley: University of California Press; 1988.
5.
Wojda P. Razem czy osobno? Dylematy edukacji a język osób z uszkodzeniami narządu słuchu. W: Lejzerowicz M, Stankiewicz T, Krasnodębski M, red. Nowy nauczyciel – nowa edukacja. Warszawa: Wyższa Szkoła Przymierza Rodzin; 2014, 31‒58.
6.
Wojda P. Transmission of Polish Sign Systems. W: Brentari D, red. Sign languages: a Cambridge language survey. Cambridge: Cambridge University Press; 2010, 131‒47.
7.
Kobosko J, Szuchnik J, Wojda P. Kwestionariusz „JA-INNI” jako narzędzie służące do opisu tożsamości własnej młodzieży głuchej. Audiofonologia, 2004; 26: 119‒33.
9.
Lucas C, Bayley R. Variation in American Sign Language. W: Brentari D, red. Sign languages: a Cambridge language survey. Cambridge: Cambridge University Press; 2010, s. 451‒75.
10.
Schembri A, Cormier K, Johnston T, McKee D, McKee R, Woll B. Sociolinguistic variation in British, Australian and New Zealand Sign Languages. W: Brentari D, red. Sign languages: a Cambridge language survey. Cambridge: Cambridge University Press; 2010, s. 476‒98.
11.
Woll B. Historical and comparative aspects in BSL. W: Kyle J, red. Sign and school. Clevedon, UK: Multilingual Matters; 1987, 12‒34.
12.
Eriksson P. The history of Deaf people. A source book. TRYCKMAKARNA, Örebro AB; 1998.
13.
Szczepankowski B. Niesłyszący – głusi – głuchoniemi. Wyrównywanie szans. Warszawa: WSiP; 1999.
14.
Szczepankowski B. Wspomaganie rozwoju dziecka niesłyszącego. Audiofonologia pedagogiczna. Warszawa: Wyd. Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego; 2009.
15.
Rubino F, Hayhurst AB, Guejlman J, Madsen, WJ, Plum OM. Gestuno. International sign language of the deaf. Carlisle: The British Deaf Association; 1975.
17.
Svartholm K. Język migowy w edukacji i nauczaniu dziecka głuchego. Audiofonologia, 2001; 19: 103‒10.
18.
Krakowiak K. W sprawie kształcenia języka dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem. Lublin: Wyd. UMCS; 1998.
19.
Krakowiak K. Dar języka. Podręcznik metodyki wychowania językowego dzieci i młodzieży z uszkodzeniami narządu słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL; 2012.
20.
Tywonek M. Opanowywanie języka migowego przez niesłyszące dzieci rodziców niesłyszących i słyszących. W: Krakowiak K, Dziurda-Multan A, red. Nie głos, ale słowo… Przekraczanie barier w wychowaniu osób z uszkodzeniami słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL; 2006, 187‒96.
21.
Wojda P. Rola języka migowego w rodzinie dziecka niesłyszącego. W: Kornas-Biela D, red. Źródło życia i szkoła miłości. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL; 2000, 491‒510.
22.
Krakowiak K. Fonogesty jako narzędzie formowania języka dzieci z uszkodzonym słuchem. Lublin: Wyd. UMCS; 1995.
23.
Krakowiak K. Pedagogiczna typologia uszkodzeń słuchu. W: Krakowiak K, Dziurda-Multan A, red. Nie głos, ale słowo... Przekraczanie barier w wychowaniu osób z uszkodzeniami słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL; 2006, 255‒88.
24.
Wojda P. Język migowy jako przejaw kreatywności językowej osób niesłyszących. W: Krakowiak K, Dziurda-Multan A, red. Nie głos, ale słowo… Przekraczanie barier w wychowaniu osób z uszkodzeniami słuchu. Lublin: Wydawnictwo KUL; 2006, 107‒24.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
