STUDIUM PRZYPADKU
Studium przypadku dorosłego pacjenta jąkającego się od 5. roku życia – wpływ sposobu rozumienia patomechanizmu zaburzenia na stosowane strategie terapeutyczne
 
Więcej
Ukryj
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Światowe Centrum Słuchu, Klinika Rehabilitacji, Warszawa/Kajetany
 
 
Data publikacji: 03-11-2020
 
 
Autor do korespondencji
Joanna Rostkowska   

Światowe Centrum Słuchu, Klinika Rehabilitacji, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: j.rostkowska@ifps.org.pl
 
 
Now Audiofonol 2014;3(1):65-68
 
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Celem pracy jest omówienie teorii psychosomatycznego mechanizmu powstawania jąkania oraz zaprezentowanie programu rehabilitacyjnego wynikającego z rozumienia niepłynności mówienia jako objawu nerwicy. Autorka opisuje strategie i wynikające z nich metody terapeutyczne stosowane w czasie wieloletniej terapii wobec dorosłego pacjenta jąkającego się od 5. roku życia.
 
REFERENCJE (23)
1.
Tarkowski Z. Jąkanie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; 2002.
 
2.
Richter E. Fizjopatologiczne podłoże jąkania. Logopedia, 1967; 6: 21‒33.
 
3.
Schwartz M. The core of the stuttering block. J Speech Hear Dis, 1986; 39: 169‒78.
 
4.
Szeląg E. Neuropsychologiczne podłoże jąkania – przegląd badań empirycznych nad asymetrią funkcjonalną mózgu. Kosmos, 1995; 44: 199–214.
 
5.
Fernau-Horn H. Die Sprechneurosen. Stuttgart: Aulf Hipokrates; 1973.
 
6.
Grzybowska A. Behawioralne teorie jąkania. Przegląd Psychologiczny, 1987; 1: 26‒37.
 
7.
Szamburski K. Patomechanizm powstawania jąkania rozwojowego – propozycja powiązania jąkania z lękiem. Logopedia, 2006; 2(3): 41‒57.
 
8.
Engiel Z. Próba opracowania systemu ćwiczeń logopedycznych w rehabilitacji jąkania. Zagadnienia wychowawcze a zdrowie psychiczne, 1977; 3: 70‒1.
 
9.
Grabias S. Typologia zaburzeń mowy. Narastanie refleksji logopedycznej. Logopedia, 1996; 23: 79‒90.
 
10.
Szkiełkowska A, Ratyńska J, Czyżewski A i wsp. Schemat postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego u osób jąkających się. Otolaryngologia Polska, 2003; LVII(4): 555‒9.
 
11.
Mularzuk M, Szkiełkowska A, Kurkowski ZM i wsp. Program postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego wobec pacjentów jąkających się. Now Audiofonol, 2012; 1(1): 94‒9.
 
12.
Adamczyk B. Terapia jąkania metodą Echo. W: Gałkowski T, Tarkowski Z, Zaleski T, red. Diagnoza i terapia zaburzeń mowy. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 1993.
 
13.
Chęciek M. Jąkanie. Diagnoza – Terapia – Program. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”; 2007.
 
14.
Grzesiuk L, red. Psychoterapia. Szkoły, zjawiska, techniki i specyficzne problemy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN; 2002.
 
15.
Frank JD, Frank JB. Perswazja i uzdrawianie: analiza porównawcza psychoterapii. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia; 2005.
 
16.
Prochaska JO, Norcross JC. Systemy psychoterapeutyczne. Analiza transteoretyczna. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia; 2006.
 
17.
Adler A. Sens życia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; 1986.
 
18.
Preston J. Zintegrowana terapia krótkoterminowa. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne; 2005.
 
19.
Yalom ID. Dar terapii. List otwarty do nowego pokolenia terapeutów i ich pacjentów. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia; 2003.
 
20.
Kurkowski Z. Próba do oceny niepłynności mówienia. Warszawa: Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu; 2003.
 
21.
Szamburski K. Nerwica jąkania – inny sposób spojrzenia na problem niepłynności mówienia. Logopedia, 1996; 23: 191‒214.
 
22.
Beck JS. Terapia poznawcza. Podstawy i zagadnienia szczegółowe. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego; 2005.
 
23.
Mellibruda J. Pułapka niewybaczonej krzywdy. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia; 1999.
 
Scroll to top