STUDIUM PRZYPADKU
Rozwój mowy dziecka z zespołem wrodzonej
centralnej hipowentylacji (CCHS): diagnoza,
założenia i efekty terapii logopedycznej.
Studium przypadku
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Światowe Centrum Słuchu, Warszawa/Kajetany
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
Data publikacji: 24-10-2020
Autor do korespondencji
Karolina Samsonowicz
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mochnackiego 10, 01-943 Warszawa, e-mail: k.samsonowicz@ifps.org.pl
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mochnackiego 10, 01-943 Warszawa, e-mail: k.samsonowicz@ifps.org.pl
Now Audiofonol 2018;7(2):59-65
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Praca przedstawia studium przypadku pacjenta w wieku 5 lat i 2 miesiące z zespołem wrodzonej centralnej hipowentylacji (CCHS)
oraz tracheostomią. Jej celem jest omówienie przebiegu rozwoju mowy, założeń i efektów terapii logopedycznej u badanego dziecka.
Przedstawiony przypadek ze względu na rzadko występującą chorobę, nietypowy zakres obserwowanych nieprawidłowości i brak
piśmiennictwa (przede wszystkim kazuistyki) na temat postępowania logopedycznego w przypadku tej jednostki chorobowej wymagał szczególnego zindywidualizowania podejścia zarówno w zakresie działań diagnostycznych, jak i planowania oraz wdrażania
założeń terapeutycznych. Z tego powodu możliwość przewidzenia efektów terapii i tempa oczekiwanych zmian była bardzo ograniczona. Początkowy stan mowy pacjenta (wiek 3,9) wskazywał na duże, ok. 20-miesięczne, opóźnienie rozwoju mowy dotyczące
tylko mowy czynnej. Po 1,5 roku prowadzenia terapii poziom rozwoju językowego (z wyłączeniem podsystemu fonetycznego-fonologicznego) pacjenta nie odbiegał już od norm ustalonych dla dzieci polskojęzycznych w tym wieku. Artykulacja natomiast pozostawała znacząco i w nietypowym dla wieku rozwojowego zakresie zaburzona, co wymagało dalszych zintensyfikowanych i silnie zindywidualizowanych działań terapeutycznych.
REFERENCJE (21)
1.
Vanderlaan M, Holbrook CR, Wang M, Tuell A, Gozal D. Epidemiologic survey of 196 patients with congenital central hypoventilation syndrome. Pediatr Pulmonol, 2004; 37(3): 217–29.
2.
Chen ML, Keens TG. Congenital central hypoventilation syndrome: not just another rare disorder. Paediatr Respir Rev, 2004; 5(3):182–89.
3.
Trang H, Dehan M, Beaufils F, Zaccaria I, Amiel J, Gaultier C. The French Congenital Central Hypoventilation Syndrome Registry: general data, phenotype, and genotype. Chest; 2005; 127(1):72–79.
4.
Ramanantsoa N, Gallego J. Congenital central hypoventilation syndrome. Respir Physiol Neurobiol, 2013; 189(2): 272–79.
5.
Weese-Mayer DE, Berry-Kravis EM, Ceccherini I, Keens TG, Loghmanee DA, Trang H. An Official ATS Clinical Policy Statement: Congenital Central Hypoventilation Syndrome. Genetic Basis, Diagnosis, and Management. Am J Respir Crit Care Med, 2010; 181(6): 626–44.
6.
Materiały The Central Hypoventilation Syndrome European Network. Zespół ośrodkowej hipowentylacji. Broszura informacyjna dla Pacjenta i jego Opiekuna wersja 1.2 – Listopad 2012. www.ichsnetwork.eu (dostęp: maj 2016).
7.
Chin WT. Congenital Central Hypoventilation Syndrome, 2014. http://emedicine.medscape.com/ (dostęp: maj 2016).
9.
Montirosso R, Morandi F, D’Aloisio C, Berna A, Provenzi L, Borgatti R. International Classification of Functioning, Disability and Health in children with congenital central hypoventilation syndrome. Disabil Rehabil. 2009; 31 Suppl 1: 144–52.
11.
Aichison J. Ssak, który mówi. Wstęp do psycholingwistyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe; 1991.
12.
Cieszyńska J, Korendo M. Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne; 2007.
13.
Golanowska M. Stan polskich badań nad rozwojem artykulacji dziecka. Audiofonologia, 1996; 9: 61–88.
14.
Szkiełkowska A, Kazanecka E. Emisja głosu. Wskazówki metodyczne. Warszawa: Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina; 2011.
15.
Cieszyńska-Rożek J. Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Metody Krakowskiej; 2013.
16.
Szuchnik J, Skarżyński H. Uczeń – zmysły, komunikacja. Warszawa: Stowarzyszenie Przyjaciół Osób Niesłyszących i Niedosłyszących; 2004.
17.
Kułakowska Z, Borkowska M, Zychowicz B. Terapia psychomotoryczna dzieci metodą Procus i Block. Warszawa: Wydawnictwo PZWL; 2012.
18.
Smoczyńska M, Haman E, Czaplewska E, Maryniak A, Krajewski G, Banasik N, Kochańska M, Łuniewska M, Morstin M. Test Rozwoju Językowego. TRJ. Podręcznik. Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych; 2015.
20.
Emiluta-Rozya D: Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya. W: Porajski-Pomsta J, red. Diagnoza i terapia w logopedii. Warszawa: Elipsa, 2008, s. 25–36.
21.
Pluta-Wojciechowska D. Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego; 2011.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
