Wstęp:
Emisje otoakustyczne (OAEs) należą do obiektywnych metod badań słuchu. Pozwalają na ocenę stanu ucha wewnętrznego oraz monitorowanie zmian zachodzących na drodze słuchowej.

Cel:
Celem pracy była analiza przydatności emisji otoakustycznych wywołanych trzaskiem w ocenie zaburzeń funkcji trąbki słuchowej u osoby dorosłej.

Materiał i metoda:
U 23-letniego pacjenta określono próg słyszenia z wykorzystaniem audiometrii tonalnej. Następnie sprawdzono stan ucha środkowego (audiometria impedancyjna) i oceniono drożność trąbki słuchowej. Do rejestracji emisji otoakustycznych wywołanych trzaskiem (TEOAE) wykorzystano nieliniowy protokół z bodźcem o poziomie 80 dB SPL.

Opis przypadku:
W standardowo wykonywanych badaniach diagnostycznych – audiometrii tonalnej i impedancyjnej – nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy wynikami otrzymanymi w momencie wystąpienia zaburzenia funkcji trąbki słuchowej w stosunku do tych sprzed incydentu i po zastosowaniu leczenia. Natomiast zauważono, że w momencie gdy wyniki wskazywały na zaburzenia funkcji trąbki słuchowej, nastąpiło zmniejszenie poziomu odpowiedzi OAE, głównie dla 1 kHz i 1,4 kHz w stosunku do poziomu emisji, który rejestrowano u pacjenta w chwili, gdy trąbka pracowała prawidłowo.

Wnioski:
Audiometria tonalna i impedancyjna to badania, które są mniej czułe na niewielkie zmiany zachodzące w układzie przewodzącym narządu słuchu niż emisje otoakustyczne. Największe zmiany w OAE widoczne były głównie dla częstotliwości średnich – 1 kHz i 1,4 kHz.