PRAKTYKA KLINICZNA
Przegląd wybranych kwestionariuszy
stosowanych do oceny zawrotów głowy
i zaburzeń równowagi
Piotr H. Skarżyński
1,5,2,3
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Światowe Centrum Słuchu, Zakład Teleaudiologii
i Badań Przesiewowych, Warszawa/Kajetany
2
Centrum Słuchu i Mowy Medincus, Kajetany
3
Instytut Narządów Zmysłów, Kajetany
4
Międzyośrodkowe Studenckie Koło Naukowe przy Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu
i Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, Warszawa
5
Warszawski Uniwersytet Medyczny, II Wydział Lekarski, Zakład Niewydolności Serca
i Rehabilitacji Kardiologicznej, Warszawa
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
Data publikacji: 21-10-2020
Autor do korespondencji
Alina Ratajczak
Światowe Centrum Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: a.ratajczak@ifps.org.pl
Światowe Centrum Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: a.ratajczak@ifps.org.pl
Now Audiofonol 2019;8(1):60-71
SŁOWA KLUCZOWE
zawroty głowyzaburzenia równowagikwestionariusze do oceny zawrotów głowydiagnostyka zaburzeń przedsionkowych
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa było szczegółowe omówienie kwestionariuszy do oceny zawrotów głowy i zaburzeń równowagi, które obecnie są najczęściej stosowane w praktyce klinicznej na świecie.
Materiał i metody:
Przeanalizowano publikacje polskie oraz zagraniczne, posługując się słowami kluczowymi: zawroty głowy, zaburzenia równowagi, kwestionariusze do oceny zawrotów głowy, diagnostyka zaburzeń przedsionkowych, oraz wykorzystując dostęp do baz: Scopus, Web of Science, ScienceDirect oraz PubMed. Równocześnie odrzucono duplikaty, abstrakty, doniesienia konferencyjne oraz publikacje napisane w języku innym niż angielski.
Wyniki:
Z ponad tysiąca uzyskanych wyników w niniejszym przeglądzie wykorzystano 53 pozycje literaturowe, które opisywały proces tworzenia nowych narzędzi badawczych, walidacji kwestionariuszy do oceny zawrotów głowy i zaburzeń równowagi i były stosowane w badaniach przeprowadzanych przez różne ośrodki medyczne na świecie. Wykorzystano również materiały dotyczące diagnostyki otoneurologicznej.
Wnioski:
W codziennej praktyce klinicznej podkreśla się rolę kwestionariuszy, które rzetelnie wypełniane przez pacjenta, stanowią wartościowe źródło informacji na temat intensywności zawrotów głowy i zaburzeń równowagi, ich wpływu na codzienne funkcjonowanie pacjenta oraz efektywności zastosowanego leczenia. Równocześnie zaznacza się konieczność stworzenia polskich adaptacji kwestionariuszy.
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa było szczegółowe omówienie kwestionariuszy do oceny zawrotów głowy i zaburzeń równowagi, które obecnie są najczęściej stosowane w praktyce klinicznej na świecie.
Materiał i metody:
Przeanalizowano publikacje polskie oraz zagraniczne, posługując się słowami kluczowymi: zawroty głowy, zaburzenia równowagi, kwestionariusze do oceny zawrotów głowy, diagnostyka zaburzeń przedsionkowych, oraz wykorzystując dostęp do baz: Scopus, Web of Science, ScienceDirect oraz PubMed. Równocześnie odrzucono duplikaty, abstrakty, doniesienia konferencyjne oraz publikacje napisane w języku innym niż angielski.
Wyniki:
Z ponad tysiąca uzyskanych wyników w niniejszym przeglądzie wykorzystano 53 pozycje literaturowe, które opisywały proces tworzenia nowych narzędzi badawczych, walidacji kwestionariuszy do oceny zawrotów głowy i zaburzeń równowagi i były stosowane w badaniach przeprowadzanych przez różne ośrodki medyczne na świecie. Wykorzystano również materiały dotyczące diagnostyki otoneurologicznej.
Wnioski:
W codziennej praktyce klinicznej podkreśla się rolę kwestionariuszy, które rzetelnie wypełniane przez pacjenta, stanowią wartościowe źródło informacji na temat intensywności zawrotów głowy i zaburzeń równowagi, ich wpływu na codzienne funkcjonowanie pacjenta oraz efektywności zastosowanego leczenia. Równocześnie zaznacza się konieczność stworzenia polskich adaptacji kwestionariuszy.
REFERENCJE (53)
1.
Pierchała K, Janczewski G. Zawroty głowy. Warszawa: Ośrodek Informacji Naukowej OINPHARMA; 2008.
2.
Bisdorff A, Von Brevern M, Lempert T, Newmn-Toker DE. Classification of vestibular symptoms: Towards an international classification of vestibular disorders. J Vestib Res, 2009; 19: 1–13.
3.
Prusiński A. Klasyfikacja, obraz kliniczny i leczenie zawrotów głowy. Pol Przegl Neurol, 2011; 7(1): 11–19.
4.
Kantor I. Współczesne metody diagnostyki układu równowagi. Terapia w gabinecie lekarza rodzinnego. Terapia, 2009; 17(9): 21–24.
5.
Narożny W. Nystagmografia (VNG, ENG) i posturografia. W: Narożny W, Prusiński A (red.). Diagnostyka zawrotów głowy i zaburzeń równowagi. Gdańsk: Harmonia; 2014.
6.
Duracinsky M, Mosnier I, Bouccara D, Sterkers O, Chassany O. Literature review of questionnaires assessing vertigo and dizziness, and their impact on patients’ quality of life. Value Health, 2007; 10(4): 273–284.
7.
Szostek-Rogula S, Zamysłowska- Szmytke E. Przegląd skal i testów dla oceny czynnościowej pacjenta z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi. Otolaryngologia, 2015; 14(3): 141–49.
8.
Jacobson GP, Newman CW, Piker EG. Assessing dizziness-related quality of life. W: Jacobson GP, Shepard NT (red.). Balance Function Assessment and Management. San Diego: Plural Publishing; 2016, 164–207.
9.
Yardley L, Masson E, Verschuur C, Haacke N, Luxon L. Symptoms, anxiety and handicap in dizzy patients: development of the vertigo symptom scale. J Psychosom Res, 1992; 36: 731–41.
10.
Masaki K, Kensuke K, Kiyomizu K, Fumiyuki G, Tadashi K, Takao I. Clinical report of the Japanese version of Vertigo Symptom Scale – short form. Equilibrium Research, 2016; 75(6): 489–497.
11.
Atefeh K, Mansoureh G, Shohreh J. Development of the Persian version of the Vertigo Symptom Scale: Validity and reliability. J Res Med Sci, 2017; 22(1): 58.
12.
Yardley L, Medina SMG, Jurado CS, Morales TP, Martinez RA, Villegas HE. Relationship between physical and psychosocial dysfunction in Mexican patients with vertigo: A cross-culturalvalidation of the vertigo symptom scale. J Psychosom Res, 1999; 46(1): 63–74.
13.
Yardley L, Verschuur C, Masson E. Somatic and psychological factors contributing to handicap in people with vertigo. Br J Audiol, 1992; 26: 283–290.
14.
Wilhelmsen K, Strand L, Nordahl SHG, Eide GE, Ljunggren AE. Psychometric properties of the Vertigo symptom scale - Short form. BMC Ear nose Throat Disord, 2008; 8: 2.
15.
Yardley L. Prediction of handicap and emotional distress in patients with recurrent vertigo: symptoms, coping strategies, control beliefs, and reciprocal causation. Soc Sci Med, 1994; 39: 573–581.
16.
Yardley L, Beech S, Zander L. A randomized controlled trial of exercise therapy for dizziness and vertigo in primary care. Br J Gen Pract, 1998; 48: 1136–40.
17.
Mègnigbêto CA, Sauvage JP, Launois R. The European Evaluation of Vertigo scale (EEV): a clinical validation study. Rev Laryngol Otol Rhinol, 2001; 122(2): 95–102.
18.
Monsell EM. New and revised reporting guidelines from the Committee on Hearing and Equilibrium. Otolaryngol Head Neck Surg, 1995; 113: 176–178.
19.
Ware JE. The SF-36 Health Survey. W: Spilker B (red.). Quality of life and pharmcoecomics in clinical trials. Philadelphia: Lippincott-Raven Publishers; 1996, 337–45.
20.
Smith-Wheelock M, Shepard NT, Telian SA. Physical therapy program for vestibular rehabilitation. Am J Otol, 1991; 12(3): 218–225.
21.
Norré ME, Beckers A. Vestibular habituation training: exercise treatment for vertigo based upon the habituation effect. Otolaryngol Head Neck Surg, 1989; 101(1): 14–19.
22.
Akin FW, Davenport MJ. Validity and reliability of the Motion Sensitivity Test. J Rehabil Res Dev, 40(5): 415–421.
23.
Ventry CW, Weinstein B. The Hearing Handicap Inventory for the Elderly as a measure of hearing aid benefit. Ear Hear, 1988; 9: 81–85.
24.
Jacobson GP, Newman CW. The development of the Dizziness Handicap Inventory. Arch Otolaryngol Head Neck Surg, 1990; 116: 424–27.
25.
Perez N, Garmendia I, Garcia-Granero M, Martin E, Garcia-Tapia R. Factor analysis and correlation between Dizziness Handicap Inventory and Dizziness Characteristics and Impact on Quality of Life scales. Acta Otolaryngol Suppl, 2001; 545: 145–54.
26.
Goto F, Tsutsumi T, Ogawa K. The Japanese version of the Dizziness Handicap Inventory as an index of treatment success: Exploratory factor analysis. Acta Otolaryngol, 2011; 131: 817–25.
27.
Alsanosi AA. Adaptation of the dizziness handicap inventory for use in the Arab population. Neurosciences, 2012; 17(2): 139–43.
28.
Mutlu B, Serbetcioglu B. Discussion of the dizziness handicap inventory. J Vestib Res, 2013; 23: 271–77.
29.
Whitney SL, Wrisley DM, Brown KE, Furman JM. Is perception of handicap related to functional performance in persons with vestibular dysfunction? Otol Neurotol, 2004; 25(2): 139–43.
30.
Robertson DD, Ireland DJ. Dizziness Handicap Inventory correlates of computerized dynamic posturography. J Otolaryngol,1995; 24: 118–24.
31.
Jacobson GP, Newman CW, Hunter L, Balzer GK. Balance function test correlates of the Dizziness Handicap Inventory. J Am Acad Audiol, 1991; 2: 253–60.
32.
Vereeck L, Truijen S, Wuyts FL, Van De Heyning PH. The dizziness handicap inventory and its relationship with functional balance performance. Otol Neurotol, 2007; 28: 87–93.
33.
Fielder H, Denholm SW, Lyons RA, Fielder CP. Measurement of health status in patients with vertigo. Clinotolaryngol Allied Sci, 1996; 21: 124–26.
34.
Cheng YY, Kuo CH, Hsieh WL, Lee SD, Lee WJ, Chen LK i wsp. Anxiety, depression and quality of life (QoL) in patients with chronic dizziness. Arch Gerontol Geriatr, 2012; 54: 131–35.
35.
Cohen HS, Kimball KT, Adams AS. Application of the vestibular disorders activities of daily living scale. Laryngoscope, 2000; 110: 1204–09.
36.
Jacobson GP, Calder JH. A screening version of the Dizziness Handicap Inventory. J Am Acad Audiol, 1991; 2: 253–60.
37.
Powell LE, Myers AM. The Activities-specific Balance Confidence (ABC) Scale. J Gerontol Series A Biol Sci Med Sci, 1995; 50(1): M28–34.
38.
Lajoie Y, Gallagher S. Predicting falls within the elderly community: comparison of postural sway, reaction time, the Berg balance scale and the Activities-specific Balance Confidence (ABC) scale for comparing fallers and non-fallers. Arch Gerontol Geriatr, 2004; 38: 11–26.
39.
Whitney SL, Hudak MT, Marchetti GF. The activities-specific balance confidence scale and the dizziness handicap inventory: A comparison. J Vestib Res, 1999; 9: 253–59.
40.
Cohen HS, Kimball KT, Adams AS. Application of the vestibular disorders activities of daily living scale. Laryngoscope, 2000; 110(7): 1204–09.
41.
Cohen HS. Vestibular rehabilitation reduces functional disability. Otolaryngol Head Neck Surg, 1992; 107: 638–43.
42.
Alghwiri A, Marchetti GF, Whitney SL. Content comparison of self-report measures used in vestibular rehabilitation based on the International Classification of Functioning, Disability and Health. Phys Ther, 2011; 91(3): 346–57.
43.
Cohen HS, Kimball KT. Increased independence and decreased vertigo after vestibular rehabilitation. Otolaryngol Head Neck Surg, 128(1): 60–70.
44.
Hazlett RL, Tusa RJ, Waranch HR. Development of an Inventory for Dizziness and Related Factors. Int J Behav Med, 1996; 19(1): 73–85.
45.
Kerns RD, Turk DC, Rudy TE. The West Haven-Yale Multidimensional Pain Inventory (WHYMPI). Pain, 1985; 23: 345–56.
46.
Watson D, Clark LA, Tellegen A. Development and validation of brief measures of positive and negative affect: the PANAS scales. J Pers Soc Psychol, 1988; 54: 1063–70.
47.
Honrubia V, Bell TS, Harris MR. Quantitative evaluation of dizziness characteristics and impact on quality of life. Am J Otol, 1996; 17: 595–602.
48.
Monzani D, Casolari L, Guidetti G, Rigatelli M. Psychological distress and disability in patients with vertigo. J Psychosom Res, 2001; 50(6): 319–23.
49.
Perez N, Garmondia I, Garcia-Granero M. Factor analysis and correlation between dizziness handicap inventory and dizziness characteristics and impact on quality of life scales. Acta Otolaryngol Suppl, 2001; 545: 145–54.
50.
Prieto L, Santed R, Cobo E, Alonso J. A new measure for assessing the health-related quality of life of patients with vertigo, dizziness or imbalance: the VDI questionnaire. Qual Life Res, 1999; 8: 131–39.
51.
Yardley L, Verschuur C, Masson E, Luxon L, Haacke N. Somatic and psychological factors contributing to handicap in people with vertigo. Br J Audiol, 1992; 26: 283–90.
52.
Prieto L, Alonso J, Viladrich MC, Anto JM. Scaling the Spanish version of the Nottingam Health Profile: evidence of limited value of items weights. J Clin Epidemiol, 1996; 49: 31–38.
53.
Gates GA. Clinimetrics of Meniere’s disease. Laryngoscope, 2000; 110(3 Pt 3): 8–11.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
