Program postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego
wobec pacjentów jąkających się

Celem pracy jest przedstawienie metodyki postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego u osób jąkających się, opracowanego przez zespół specjalistów Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu. Schemat postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego u osób jąkających się wyszczególnia wszystkie stosowane w IFPS metody z uwzględnieniem kolejności i czasu ich zastosowania. Program zawiera wieloprofilowe elementy terapeutyczne w rehabilitacji logopedycznej, takie jak: ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia oddechowo-emisyjne, ćwiczenia motoryki artykulacyjnej, ćwiczenia startu mowy i rytmizacji wypowiedzi, ćwiczenia relaksacyjne oraz ćwiczenia z cyfrowym korektorem mowy (CKM) w schemacie zajęć indywidualnych i grupowych. Opracowany program postępowania zastosowano w grupie pacjentów jąkających się, osiągając pozytywne efekty terapeutyczne. Wyniki badań obiektywnych wskazują, że opracowany i wdrożony program leczniczo-rehabilitacyjny z wyszczególnieniem działań logopedycznych i zastosowaniem cyfrowego korektora mowy (CKM) jest wartościowym narzędziem w terapii osób jąkających się.

REFERENCJE (13)

Adamczyk B.: Terapia jąkania metodą ECHO. (W:) Diagnoza i terapia zaburzeń mowy. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin, 1993; 141–55.

Google Scholar

Chęciek M.: Jąkanie. Diagnoza – terapia – program. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków, 2007.

Google Scholar

Jones M., OnslowM., HarrisonE., Packman A.: Treaning stuttering in Young choldren: Predicting Treatment time inthe Lidcombe Program. J Speech Hear Res, 2000, 43(6) 1440–50.

Google Scholar

Kalinowski J., Armson J., Stuart A., Graco V.: Effect ofalterantions in auditory feedback and speech rate on stattering frequensy. Language and Speech, 1993; 36: 1–16.

Google Scholar

Kamińska D.: Wspomaganie płynności mowy dziecka – profilaktyka, diagnoza i terapia jąkania wczesnodziecięcego. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków, 2006.

Google Scholar

Kehoe T.D.: Stutterin: Science, Therapy and Practice. Casa Futura Technologies, 1997.

Google Scholar

Kurkowski Z.M.: Próba sylabowa do oceny niepłynności mówienia Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Warszawa, 2003.

Google Scholar

Onslow M., Costa L., Andrews C.: Speech outcomes of a prolonged- speech treatment for stuttering. J. Speech Hear Res, 1996; 39(4): 734–49.

Google Scholar

Ratyńska J., Szkiełkowska A, Markowska R. i wsp.: Immediate speech fluency improvement after application of the Digital Speech Aid in stuttering patients. Med Sci Monit, 2012; 18(1): CR9-12.

Google Scholar

10.

Ratyńska J., Szkiełkowska A., Markowska R., i wsp.: Stuttering patients’ opinions on the Digital Speech Aid. Med Sci Monit, 2009; 15(7): CR355–60.

Google Scholar

11.

Szkiełkowska A., Ratyńska J., Czyżewski A., i wsp.: Schemat postępowania terapeutyczno-rehabilitacyjnego u osób jąkających się. Otolaryngologia Polska, 2003; LVII(4): 555–59.

Google Scholar

12.

Tarkowski Z.: Psychosomatyka jąkania. Dlaczego osoby jąkające się mówią płynnie? Wydawnictwo Fundacji Orator, Lublin, 2007.

Google Scholar

13.

Waszczuk H.: Rodzinna terapia jąkania – poradnik. Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego, Sopot, 2005.

Google Scholar

Wyślij swój artykuł

Instrukcja dla autorów

Archiwum

Udostępnij

Wyślij mailem