Dzięki wynikom prób stroikowych można określić nie tylko wzajemny stosunek pomiędzy przewodnictwem powietrznym i kostnym, lecz także wyznaczyć pole słuchowe dla obu tych przewodnictw. Potwierdzono na przykładzie dwóch pacjentów, którzy zostali skierowani na leczenie w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu, iż prawidłowe wykonanie prób stroikowych pozwala na weryfikację staranności i poprawności przeprowadzanych badań audiometrycznych. W przypadku Pacjenta A wynik próby stroikowej Webera wyraźnie nie korelował z wynikiem badania audiometrycznego wykonanego w ośrodku rejonowym. Określenie lateralizacji dźwięku pozwoliło podjąć decyzję dotyczącą wyboru kolejnych testów, które podważyły definitywnie diagnozę postawioną w rejonie. Podobny błąd diagnostyczny wystąpił w przypadku Pacjenta B. Wykonanie prób stroikowych pozwoliło domniemać, iż próg słyszenia wyznaczony w miejscu zamieszkania pacjenta był wykreślony w sposób niewłaściwy. Warty podkreślenia jest fakt, że wątpliwości co do wiarygodności badań wykonanych w punkcie protetycznym w rejonie nasunęły się bez znajomości wyników badań obiektywnych. Pomimo postępu, jaki dokonał się w dziedzinie obiektywnych badań słuchu, próby stroikowe powinny być rutynowo stosowane w codziennej praktyce laryngologicznej i audiologicznej. Zgodnie z zasadą cross-check badanie z wykorzystaniem stroików stanowi istotny element współczesnej sztuki lekarskiej.