Wprowadzenie:
Tympanometria szerokopasmowa (ang. wideband tympanometry, WBT) to relatywnie nowa metoda badania ucha środkowego cechująca się większymi możliwościami badawczymi niż klasyczna tympanometria. Jednak do chwili obecnej nie ustalono zakresów wartości pomiarów, które pozwoliłyby jednoznacznie odróżniać normę od patologii. Dlatego też aby WBT mogło być efektywnie stosowane klinicznie, wymaga wciąż badań nad czynnikami, które mogą wpływać na dokładność tej metody. Celem niniejszej pracy było sprawdzenie powtarzalności pomiarów WBT.

Materiał i metody:
Grupa badawcza składała się z 4 mężczyzn i 7 kobiet, w wieku 22–53 lata, niezgłaszających większych problemów ze słuchem. Wśród narzędzi badawczych znalazły się: kwestionariusz wywiadu oraz arkusz samooceny słuchu. Badanie właściwe przeprowadzono za pomocą sprzętu InteracousticTitan. U każdej osoby badanej wykonano 10 pomiarów w odstępie 7-dniowym.

Wyniki:
Przebiegi wykresów absorbancji prezentowały dużą zmienność śród- jak i międzyosobniczą. Minimalny rozrzut wyników absorbancji wynosił około 0,06, a maksymalny sięgał około 0,16. Obserwując wyniki poszczególnych osób, można było zaobserwować, że u większości z nich najmniejszy rozrzut wyników absorbancji uzyskiwany był w zakresie niskich częstotliwości, a największy – w zakresie średnich i wysokich.

Wnioski:
Dzięki uzyskanym wynikom można stwierdzić, że rozrzut wyników absorbancji jest zmienny w zależności od częstotliwości. Można także zauważyć zróżnicowanie międzyosobnicze.