PRACA PRZEGLĄDOWA
Obniżona tolerancja na dźwięki – przegląd
piśmiennictwa
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Światowe Centrum Słuchu, Kajetany/Warszawa
2
Warszawski Uniwersytet Medyczny, II Wydział Lekarski, Zakład niewydolności Serca
i Rehabilitacji Kardiologicznej, Warszawa
3
Instytut Narządów Zmysłów, Kajetany
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
Data publikacji: 21-10-2020
Autor do korespondencji
Danuta Raj-Koziak
Światowe Centrum Słuchu, Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: d.koziak@ifps.org.pl
Światowe Centrum Słuchu, Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: d.koziak@ifps.org.pl
Now Audiofonol 2019;8(1):9-17
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Zmniejszona tolerancja na dźwięki jest ogólnym określeniem używanym do opisania obniżonej tolerancji codziennych dźwięków, które
większość ludzi uważa za znośne. Dźwięki te to często dźwięki wysokie lub dźwięki, które pojawiają się nagle (dźwięki impulsowe). Przykładem takich dźwięków są np. brzęk naczyń i sztućców, szczekanie psów czy hałas drogowy. Obniżona tolerancja na dźwięki to zaburzenie percepcji słuchowej, która może wystąpić jako mizofonia lub nadwrażliwość słuchowa. Wytyczne krajowych i światowych towarzystw
otolaryngologicznych dotyczące tego schorzenia odnoszą się głównie do osób dorosłych, pomijając istnienie tego problemu wśród dzieci. Celem pracy była analiza dostępnego piśmiennictwa na temat obniżonej tolerancji na dźwięki, która przez autorów jest różnie definiowana. Praca ma charakter poglądowy, a jej wyniki są oparte na przeglądzie piśmiennictwa polsko- i anglojęzycznego, zgromadzonego w bazach: PubMed, Web of Science, Cochrane Library, MEDLINE oraz EMBASE. Wyszukiwanie przeprowadzono za pomocą słów
kluczowych: decreased sound tolerance, misophonia, hyperacusis. Ramy czasowe ograniczono do lat 2000–2018. Przedmiotem zainteresowania autorów były prace na temat rozpowszechnienia, definicji oraz potencjalnych mechanizmów powstawania obniżonej tolerancji
dźwiękowej, które przedstawiono zwłaszcza pod kątem istniejących związków z procesami fizjologicznymi i neurofizjologicznymi. Porozumienie w sprawie stosowania standardowych kryteriów diagnostycznych stanowiłoby istotny krok naprzód zarówno w przypadku
praktyki klinicznej, jak i badań naukowych. Przyszłe badania powinny obejmować epidemiologię oraz utworzenie narzędzi diagnostycznych. Ponadto, badania nad współistniejącymi schorzeniami i strategiami terapii psychologicznej mogłyby pomóc w zidentyfikowaniu
mechanizmów leżących u podstaw leczenia i potencjalnie prowadzić do opracowania skutecznej metody leczenia.
REFERENCJE (51)
1.
Herráiz C, Plaza G, Aparicio JM. Mechanisms and management of hyperacusis (decreased sound tolerance). Acta Otorrinolaringol Esp, 2006; 57(8): 373–77.
2.
Aazh H, Moore BCJ, Lammaing K, Cropley M. Tinnitus and hyperacusis therapy in a UK National Health Service audiology department: patients’ evaluations of the effectiveness of treatments. Int J Audiol, 2016; 55(9): 514–22.
3.
Baguley DM, Hoare DJ. Hyperacusis: major research questions. HNO, 2018; 66(5): 358–63.
4.
Schwartz P, Leyendecker J, Conlon M. Hyperacusis and misophonia: the lesser-known siblings of tinnitus. Minn Med, 2011; 94(11): 42–43.
5.
Jastreboff PJ, Jastreboff MM. Decreased sound tolerance: hyperacusis, misophonia, diplacousis, and polyacousis. Handb Clin Neurol, 2015; 129: 375–87.
6.
Anari M, Axelsson A, Eliasson A, Magnusson L. Hypersensitivity to sound-questionnaire data, audiometry and classification. Scand Audiol, 1999; 28(4): 219–30.
7.
Jastreboff PJ, Jastreboff MM. Using TRT to treat hyperacusis, misophonia and phonophobia. ENT Audiol News, 2013; 21: 88–90.
8.
Jastreboff MM, Jastreboff PJ. Decreased sound tolerance and Tinnitus Retraining Therapy (TRT). Aust New Zeal J Audiol, 2002; 24(2): 74–84.
9.
Stephens SD. Personality and the slope of loudness function. Q J Exp Psychol, 1970; 22: 9–13.
10.
Phillips DP, Carrt MM. Disturbances of loudness perception. J Am Acad Audiol, 1998; 9(5): 9.
11.
Khalfa S, Bruneau N, Rogé B, Georgieff N, Veuillet E, Adrien J-L i wsp. Increased perception of loudness in autism. Hear Res, 2004; 198(1–2): 87–92.
12.
Dauman R, Bouscau-Faure F. Assessment and amelioration of hyperacusis in tinnitus patients. Acta Otolaryngol (Stockh), 2005; 125(5): 503–09.
13.
Pienkowski M, Tyler RS, Rojas Roncancio E, Jun HJ, Brozoski T, Dauman N i wsp. A review of hyperacusis and future directions: part II. Measurement, mechanisms, and treatment. Am J Audiol, 2014; 23.
14.
O’Connor AF, Shea JJ. Autophony and the patulous eustachian tube. Laryngoscope, 1981; 91(9): 1427–35.
15.
Hazell JWP, Sheldrake JB, Graham RL. Decreased sound tolerance: predisposing/triggering factors and treatment outcome following tinnitus retraining therapy (TRT). W: 7th International Tinnitus Seminar. Fremantle (Western Australia); 2002, s. 255–261.
16.
Schröder A, Vulink N, Denys D. Misophonia: diagnostic criteria for a new psychiatric disorder. PLoS ONE, 2013; 8(1).
17.
Tyler RS, Pienkowski M, Roncancio ER, Jun HJ, Brozoski T, Dauman N i wsp. A review of hyperacusis and future directions: part I. Definitions and manifestations. Am J Audiol, 2014; 23(4): 402–19.
18.
Moore BCJ. An Introduction to the Psychology of Hearing. San Diego: Academic Press; 2012.
20.
Stedman’s Concise Medical Dictionary, Baltimore: Williams & Wilkins Lippincott; 2005, 178.
21.
Knight RD. Diplacusis, hearing threshold and otoacoustic emissions in an episode of sudden, unilateral cochlear hearing loss. Int J Audiol, 2004; 43 (1): 45–53.
23.
Jastreboff PJ, Jastreboff MM. Treatments for Decreased Sound Tolerance (Hyperacusis and Misophonia). Semin Hear, 2014; 35(02): 105–20.
24.
Fabijanska A, Rogowski M, Bartnik G, Skarżyński H. Epidemiology of tinnitus and hyperacusis in Poland. W: Hazell JWP (red.). Proceedings of the 6th International Tinnitus Seminar. London: The Tinnitus and Hyperacusis Centre; 1999, s. 569–71.
25.
Fabijanska A, Rogowski M, Bartnik G, Skarżyński H. Program badań epidemiologicznych nad występowaniem szumów i nadwrażliwości słuchowej w Polsce. Aufiofonologia, 1999; 13: 261–66.
26.
Andersson G. Psychological aspects of tinnitus and the application of cognitive-behavioral therapy. Clin Psychol Rev, 2002; 22(7): 977–90.
27.
Coelho CB, Sanchez TG, Tyler RS. Hyperacusis, sound annoyance, and loudness hypersensitivity in children. Prog Brain Res, 2007; 166: 169–78.
28.
Kähärit K, Zachau G, Eklöf M, Sandsjö L, Möller C. Assessment of hearing and hearing disorders in rock/jazz musicians. Int J Audiol, 2003; 42(5): 279–88.
29.
Jansen EJM, Helleman HW, Dreschler WA, Laat JA de. Noise induced hearing loss and other hearing complaints among musicians of symphony orchestras. Int Arch Occup Environ Health, 2009; 82(2): 153–64.
30.
Fackrell K, Fearnley C, Hoare DJ, Sereda M. Hyperacusis questionnaire as a tool for measuring hypersensitivity to sound in a tinnitus research population. BioMed Res Int, 2015; 1–12.
31.
Henry JA, Griest S, Zaugg TL, Thielman E, Kaelin C, Galvez G i wsp. Tinnitus and hearing survey: a screening tool to differentiate bothersome tinnitus from hearing difficulties. Am J Audiol, 2015; 24(1): 66–77.
32.
Raj-Koziak D, Gos E, Rajchel J, Piłka A, Skarżyński H, Rostkowska J i wsp. Tinnitus and hearing survey: A Polish study of validity and reliability in a clinical population. Audiol Neurotol, 2017; 22.
33.
Fleiss JL. Statistical Methods for Rates and Proportions. New York: Wiley-Blackwell, 1981; 440–90.
34.
Terwee CB, Bot SDM, Boer MR de, Windt DA van der, Knol DL, Dekker J i wsp. Quality criteria were proposed for measurement properties of health status questionnaires. J Clin Epidemiol, 2007; 60(1): 34–42.
35.
Jastreboff PJ. The neurophysiological model of tinnitus. W: Snow JB. Tinnitus: Theory and Management. London: PMPH; 2004, s. 96–106.
36.
Niu Y, Kumaraguru A, Wang R, Sun W. Hyperexcitability of inferior colliculus neurons caused by acute noise exposure. J Neurosci Res, 2013; 91(2): 292–99.
37.
Baguley DM, McFerran DJ. Hyperacusis and Disorders of Loudness Perception. W: Textbook of Tinnitus. New York: Springer; 2011, s. 13–23.
38.
Noreña AJ, Farley BJ. Tinnitus-related neural activity: theories of generation, propagation, and centralization. Hear Res, 2013; 295: 161–71.
39.
Boettcher FA, Salvi RJ. Functional changes in the ventral cochlear nucleus following acute acoustic overstimulation. J Acoust Soc Am, 1993; 94: 2123–34.
40.
Marriage J, Barnes NM. Is central hyperacusis a symptom of 5-hydroxytryptamine (5-HT) dysfunction? J Laryngol Otol, 1995; 109(10): 915–21.
41.
Gopal KV, Daly DM, Daniloff RG, Pennartz L. Effects of selective serotonin reuptake inhibitors on auditory processing: case study. J Am Acad Audiol, 2000; 11(8): 454–63.
42.
Turrigiano GG, Nelson SB. Homeostatic plasticity in the developing nervous system. Nature Rev Neurosci, 2004; 5: 97–107.
43.
Turrigiano GG. The self-tuning neuron: Synaptic scaling of excitatory synapses. Cell, 2008; 135, 422–35.
44.
Dallos P, Harris D. Properties of auditory nerve responses in absence of outer hair cells. J Neurophysiol, 1978; 41(2): 365–83.
45.
Heinz MG, Young ED. Response growth with sound level in auditory-nerve fibers after noise-induced hearing loss. J Neurophysiol, 2004; 91: 784–795.
46.
Robles L, Ruggero MA. Mechanics of the mammalian cochlea. Physiol Rev, 2001; 81, 1305–52.
47.
Argence M, Saez I, Sassu R, Vassias I, Vidal PP, de Waele C. Modulation of inhibitory and excitatory synaptic transmission in rat inferior colliculus after unilateral cochleectomy: an in situ and immunofluorescence study. Neuroscience, 2006; 141(3): 1193–207.
48.
Noreña AJ, Moffat G, Blanc JL, Pezard L, Cazals Y. Neural changes in the auditory cortex of awake guinea pigs after two tinnitus inducers: salicylate and acoustic trauma. Neuroscience, 2010; 166(4): 1194–209.
49.
Chen G-D, Tanaka C, Henderson D. Relation between outer hair cell loss and hearing loss in rats exposed to styrene. Hear Res, 2008; 243(1–2): 28–34.
50.
Harding GW, Bohne BA. Relation of focal hair-cell lesions to noise-exposure parameters from a 4- or a 0,5-kHz octave band of noise. Hear Res, 2009; 254(1–2): 54–63.
51.
Long G. Perceptual consequences of the interactions between spontaneous otoacoustic emissions and external tones. I. Monaural diplacusis and aftertones. Hear Res, 1998; 119(1–2): 49–60.
Udostępnij
ARTYKUŁ POWIĄZANY
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
