Wstęp:
Nastrój jest aspektem temperamentu związanym ze stopniem wrażliwości i kierunkiem odpowiedzi emocjonalnej danej osoby, a znacznie mniej z wpływem wydarzeń życiowych. Jednak niepełnosprawność dziecka i opieka nad nim niewątpliwie znajduje odbicie w nastroju jego rodziców.

Cel:
Celem niniejszych badań był opis nastroju, jakiego doświadczają rodzice dzieci jąkających się, przy uwzględnieniu czynników związanych z niepełnosprawnością dziecka, a tym samym poznanie wycinka specyfiki funkcjonowania rodziny z dzieckiem jąkającym się.

Materiał i metody:
W badaniu zastosowano Przymiotnikową Skalę Nastroju G. Matthewsa, A. Chamberlaina, D. M. Jonesa, Kwestionariusz Samopoczucia D. Mc Naira, M. Lorra i L. Dropplemana, Skalę Samooceny i Oceny Jąkania Z. Tarkowskiego i J. Góral-Półroli oraz ankietę osobową. Badaniami objętych zostało 61 rodziców, wychowujących dzieci w wieku od 7 do 15 lat z diagnozą niepłynności mówienia.

Wyniki:
Analiza wyników pokazała, że u badanych rodziców dzieci jąkających się dominuje nastrój negatywny oraz rozemocjonowanie. Zmienne dotyczące głębokości jąkania częściowo różnicują nastrój odczuwany przez badanych rodziców.

Wnioski:
Przeprowadzone badania pokazują, iż jąkanie u dziecka może być przyczyną wielu konfliktów i problemów emocjonalnych rodziców, jednocześnie wskazują obszary, w których rodzicom dzieci jąkających się należałoby udzielić wsparcia.