Pacjenci, którzy utracili słuch po okresie rozwoju mowy, wskazują, że jednym z ich największych problemów jest niemożność porozumiewania się z osobami słyszącymi. W procesie rehabilitacji (np. po zastosowaniu aparatów słuchowych i/lub implantu ślimakowego) powinni oni odbudować umiejętność słuchania i rozpoznawania sygnałów akustycznych oraz rozumienia mowy w ciszy i na tle dźwięków zakłócających bez udziału kanału wzrokowego, kontekstu sytuacyjnego czy odczytywania mowy z ust. W przedstawionym poniżej przeglądzie wybrano najistotniejsze doniesienia z literatury (artykułów, prezentacji), które odnoszą się do rehabilitacji słuchu dorosłych osób z postlingwalną utratą słuchu, a zwłaszcza do materiału słownego wykorzystywanego w trakcie ćwiczeń z pacjentami. W ramach działań rehabilitacyjnych wykorzystywane są sylaby, wyrazy, frazy, pojedyncze zdania i teksty dopasowane strukturalnie do konkretnych ćwiczeń i obejmujące zjawiska fonetyczne właściwe językowi ojczystemu pacjenta. W artykule przedstawiono sposób doboru materiału językowego oraz wybrane przykłady z codziennej praktyki klinicznej.