W praktyce otorynolaryngologicznej najczęściej przepisywanymi postaciami leków recepturowych są krople (podawane np. do nosa lub do ucha), roztwory (stosowane do zabiegu jonoforezy), mikstury (do płukania gardła), maści (do nosa lub do ucha). Zaletami leków recepturowych jest ograniczenie lub zupełny brak substancji konserwujących, zapachowych czy barwników, co jest szczególnie istotne u dzieci i osób uczulonych. Dodatkowo można dostosować dawkę substancji czynnej do wieku i wagi pacjentów pediatrycznych, w momencie kiedy nie ma gotowego produktu leczniczego dostępnego w obrocie aptecznym zwierającego w składzie odpowiednią dawkę substancji czynnej. Celem pracy jest przegląd literatury, publikacji naukowych oraz wytycznych, monografii, książek z zakresu receptury aptecznej oraz otorynolaryngologicznej praktyki klinicznej, aby opracować i przedstawić kompleksowo tematykę leków recepturowych stosowanych w rynologii w populacji osób dorosłych i populacji pediatrycznej, pod kątem możliwości, wskazań oraz problematycznych aspektów związanych z bezpieczeństwem i skutecznością zastosowanych substancji czynnych w lekach recepturowych stosowanych w obszarze otorynolaryngologii. Materiałem, który posłużył do wykonania przeglądu były publikacje naukowe dostępne w bazach medycznych (Scopus, Embase, ScienceDirect, PubMed), a wyszukiwanymi hasłami były: nose+ sinus +compounding+medication, ENT+compounding+medication, compounding+drugs+ENT. Substancje czynne najczęściej stosowane w recepturze otorynolaryngologicznej to substancje o działaniu przeciwzapalnym, chemioterapeutyki o działaniu przeciwbakteryjnym, substancje czynne o działaniu przeciwgrzybiczym oraz inne takie jak: olejek z mięty pieprzowej, kwas borny. Leki recepturowe w praktyce rynologicznej w schorzeniach nosa i zatok mają szerokie zastosowanie, ponieważ odpowiednio przygotowany lek recepturowy umożliwia ograniczenie zastosowania substancji dodatkowych oraz umożliwia indywidualizację farmakoterapii dla pacjenta, co ma szczególne znaczenie w momencie kiedy nie ma gotowego preparatu w obrocie aptecznym