PRAKTYKA KLINICZNA
Leczenie zaburzeń słuchu z użyciem
implantów ślimakowych i pniowych
w 2014 roku – diagnostyka , potrzeby,
dostępność w różnych regionach Polski
Więcej
Ukryj
1
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Klinika Oto-Ryno-Laryngochirurgii, Warszawa
2
Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, Światowe Centrum Słuchu, Zakład Teleaudiologii
i Badań Przesiewowych, Kajetany/Warszawa
3
Ministerstwo Zdrowia, Departament Analiz i Strategii, Warszawa
4
Warszawski Uniwersytet Medyczny, II Wydział Lekarski, Zakład Niewydolności Serca
i Rehabilitacji Kardiologicznej, Warszawa
5
Instytut Narządów Zmysłów, Kajetany
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
Data publikacji: 21-10-2020
Autor do korespondencji
Aleksandra Kowalczuk
Zakład Teleaudiologii i Badań Przesiewowych, Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu, ul. Mokra 17, Kajetany, 05-830 Nadarzyn, e-mail: a.kowalczuk@ifps.org.pl
Now Audiofonol 2019;8(2):45-52
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
Wstęp:
Systemy implantów ślimakowych są skuteczną i sprawdzoną metodą leczenia znacznych i głębokich niedosłuchów u pacjentów w każdym wieku, stosowaną w wielu ośrodkach medycznych w Polsce i na świecie. Obecnie wśród pacjentów korzystających
z tego rozwiązania znajdują się osoby z różnego stopnia resztkami słuchowymi, użytkownicy bilateralni, pacjenci z jednostronną głuchotą bądź asymetrycznym niedosłuchem.
Materiały i metody:
Materiał do pracy stanowiły dane pochodzące z map potrzeb zdrowotnych w Polsce w zakresie chorób nosa, zatok przynosowych, ucha, gardła i krtani. Dane dotyczyły hospitalizacji związanych z implantacją ślimakową w 2014 roku. Dzięki zestawieniom w nich zawartym możliwe jest całościowe spojrzenie na system opieki zdrowotnej w zakresie leczenia zaburzeń słuchu
przy zastosowaniu implantów ślimakowych i pniowych w Polsce, a co za tym idzie – wyciągnięcie pewnych wniosków oraz zwrócenie uwagi na problemy i potrzeby tej grupy pacjentów.
Wyniki:
Z danych zawartych w mapach potrzeb zdrowotnych wynika, że największa liczba hospitalizacji związanych z leczeniem zaburzeń słuchu z użyciem implantów ślimakowych bądź pniowych dotyczy dzieci w wieku 1–9 lat oraz osób w wieku ≥60 lat. Na pierwszym miejscu wśród placówek medycznych, w których sprawozdano najwięcej tego typu hospitalizacji, znajduje się Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu w Kajetanach (385 hospitalizacji w 2014 roku).
Wnioski:
Wraz ze zmianą kryteriów kwalifikujących do wszczepienia implantu ślimakowego bądź pniowego wzrasta liczba hospitalizacji związanych z leczeniem zaburzeń słuchu z użyciem tych systemów. Proces leczniczo-rehabilitacyjny w przypadku tej grupy pacjentów jest złożony i wymaga zaangażowania wielu specjalistów (doświadczonych lekarzy, inżynierów medycznych, psychologów,
logopedów, surdopedagogów) w celu osiągnięcia jak najlepszych korzyści słuchowych. Dodatkowo, w związku z rosnącą liczbą użytkowników implantów ślimakowych bądź pniowych, wzrasta także zapotrzebowanie na wymianę części zewnętrznej systemu, czyli procesora mowy, po upływie okresu gwarancyjnego. Obecnie czas oczekiwania na wyminę sprzętu jest długi, a w skrajnych przypadkach wiąże się to nawet z zaprzestaniem korzystania z implantu oraz utratą wypracowanych dotychczas korzyści słuchowych.
REFERENCJE (27)
1.
WHO global estimates on prevalence of hearing loss. Mortality and Burden of Diseases and Prevention of Blindness and Deafness WHO, 2012;
https://www.who.int/pbd/deafne... [dostęp: 20.05.2019].
2.
Shargorodosky J, Curhan SG, Curhan GC, Eavey R. Change in prevalence of hearing loss in US adolescents. JAMA, 2010; 304(7): 772–78.
3.
Scientific Committee on Emerging and Newly Identified Health Risks SCENIHR. Potential health risks of exposure to noise from personal music players and mobile phones including a music playing function. Preliminary report; ec.europa.eu/health/ph_risk/committees/04_scenihr/docs/scenihr_o_017.pdf [dostęp: 20.05.2019].
4.
Ratuszniak A, Mrówka M, Skarżyński P.H, Skarżyński H. Urządzenia wszczepialne na przewodnictwo kostne – zasada działania oraz wskazania. Now Audiofonol, 2017; 6(3): 29–34.
5.
Olszewski Ł, Porowski M. Implanty ucha środkowego. W: Protetyka słuchowa. Chojan E. (red.). Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM; 2014, s. 729–49.
6.
Skarżyński H, Piotrowska A, Lorens A. Wszczepy ślimakowe. W: Audiologia kliniczna. Śliwińska-Kowalska M. (red.). Łódź: Mediton; 2005, 429–42.
7.
Pieczykolan A, Kruszyńska M, Wiśniewski T, Lorens A i wsp. Dopasowanie systemu implantu ślimakowego – podstawy teoretyczne. Now Audiofonol, 2016; 5(4): 24–35.
8.
National Institute of Health (NIH). Fact Sheet: Cochlear Implants. NIH Publication No. 11-4798 (Updated March 2011);
http://www.nidcd.nih.gov/healt... [dostęp: 21.05.2019].
9.
Dos Santos Malerbi AF, Schmidt Gofii-Gomez MV, Koji Tsuji R i wsp. Auditory brainstem implant in postmeningitis totally ossified cochleae. Acta Otolaryngol, 2018; 138(8): 722–26.
11.
Chouard CH, MacLeod P. Implantation of multiple intracochlear electrodes for rehabilitation of total deafness: preliminary report. Laryngoscope, 1976; 86: 1743–51.
13.
Skarżyński H, Lorens A, Piotrowska A, Skarżyński PH. Hearing Preservation in Patrial Deafness Treatment. Med Sci Monit, 2010; 16(11): CR555-562.
14.
Skarżński H, Lorens A, Skarżyński PH. Electro-Natural Stimulation (ENS) in Partial Deafness Treatment – a case study. J Hear Sci, 2014; 4(4): 67–71.
15.
Skarżyński H, Matusiak M, Piotrowska A, Skarżyński PH. Surgical techniques in Partial Deafness Treatment. J Hear Sci, 2012; 2(3): 9–13.
16.
Skarżyński H, Skarżyński PH. Nowa strategia leczenia częściowej głuchoty – 18 lat doświadczeń własnych. Now Audiofonol, 2014; 3(5): 9–16.
17.
Pyschny V, Landwehr M, Hahn M, Lang-Roth R, Walger M, Meister H. Head shadow, squelch, and summation effects with an energetic or informational masker in bilateral and bimodal CI users. J Speech Lang Hear Res, 2014; 57(5): 1942–60.
18.
Häußler SM, Köpke V, Knopke S, Gräbel S, Olze H. Multifactorial positive influence of cochlear implantation on patients with single-sided deafness. Laryngoscope, 2019;
https://onlinelibrary.wiley.co... [dostęp: 30.04.2019].
19.
Skarżyński H, Lorens A, Kruszyńska M, Obrycka A, Pastuszak D, Skarżyński PH. The hearing benefit of cochlear implantation for individuals with unilateral hearing loss, but no tinnitus. Acta Otolarygol, 2017; 137(7): 723–29.
20.
Skarżyński H, Mielnik-Niedzielska G, Kochanek K, Niedzielski A, Skarżyński PH, Lorens A. Standardy jakości stosowania implantów ślimakowych u niemowląt, dzieci i młodzieży. Stanowisko Towarzystwa Otorynolaryngologów, Foniatrów i Audiologów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów Dziecięcych. Now Audiofonol, 2018; 7(1): 7–15.
21.
Van de Heyning P, Adunka O, Atlas M, Baumgartner M i wsp. Standards of practice in the field of hearing implants. Cochlear Implants Int, 2013; 14(2): S1–5.
23.
Hearring Group 2017. Quality Standards for Cochlear Implantation in Infants, Children, and Young Adults, 2017;
https://www.hearring.com/wp-co... [dostęp: 20.04.2019].
24.
Piotrowska A, Lorens A, Szuchnik J, Wojewódzka B, Kosmalowa J, Skarżyński H. Procedura przedoperacyjna kwalifikacji do wszczepienia implantu ślimakowego stosowana w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie. Audiofonologia, 2001; 20: 43–50.
25.
Lorens A, Piotrowska A, Wąsowski A, Walkowiak A, Skarżyński H i wsp. Objective method of paediatric cochlear implant system fitting. New Med, 2004; 4: 109–111.
26.
Lorens A. Model rehabilitacji audiologicznej po wszczepieniu implantu ślimakowego opracowany na podstawie Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF). Now Audiofonol, 2014; 3(5): PK77–90.
27.
Światowa Organizacja Zdrowia. Międzynarodowa Klasyfikacja Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF). Warszawa: Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia; 2009.