Wstęp:
Zaburzenia percepcji słuchowej nie tylko mogą utrudniać bądź uniemożliwiać dziecku dostęp do informacji dźwiękowej, ale zakłócić również rozwój mowy, a w konsekwencji negatywnie wpływać na funkcjonowanie dziecka w szkole. Istnieje pewna grupa dzieci, które pomimo prawidłowej czułości słuchu, mają trudności ze słuchaniem i komunikowaniem się. Trudności w nauce, w pisaniu i czytaniu oraz często współwystępujące z nimi zaburzenia emocjonalne wynikają często z zaburzenia przetwarzania dźwięków na poziomie centralnym.

Cel:
Głównym celem pracy było poznanie zależności jakie występują między centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego u dzieci a ich problemami w nauce.

Materiał:
W badaniu uczestniczyło 20 osób – uczniów klasy II Szkoły Podstawowej. Badani uczniowie to dzieci w normie intelektualnej oraz w normie słuchowej. W badanej grupie było 10 dziewczynek i 10 chłopców.

Metoda:
W niniejszej pracy wykorzystano następujące techniki badawcze: testy centralnych funkcji słuchowych DLF, DLI i FPT, oceniające progi dyskryminacji zmian wysokości, głośności i różnicowania sekwencji częstotliwości. Ponadto wykorzystano Test Rozdzielnousznego Słyszenia, Test odtwarzania struktur rytmicznych M. Stambak, Logopedyczny Test Przesiewowy, Skalę Zachowań Słuchowych (SAB) oraz Test SPN i aSPN. Wychowawca miał za zadanie wypełnić ankietę dotyczącą trudności w nauce u uczniów.

Wyniki:
Przeprowadzone badania potwierdziły zależność występowania problemów w nauce z centralnymi zaburzeniami słuchu u uczniów II klasy Szkoły Podstawowej. Najczęściej zaburzone procesy u badanych uczniów to różnicowanie częstotliwości i rozumienie mowy w szumie. To z kolei wpływa na problemy z nauką – niemal 40% uczniów ma trudności w uczeniu się.

Wnioski:
Uzyskane wyniki potwierdzają wysoki odsetek występowania zaburzeń centralnych funkcji słuchowych u dzieci oraz towarzyszącym im trudnościom w nauce.