PRAKTYKA KLINICZNA
Audytywna ocena artykulacji
– przegląd narzędzi badawczych
Więcej
Ukryj
1
Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Lublinie, Oddział Otolaryngologii Dziecięcej, Foniatrii
i Audiologii, Lublin
A - Koncepcja i projekt badania; B - Gromadzenie i/lub zestawianie danych; C - Analiza i interpretacja danych; D - Napisanie artykułu; E - Krytyczne zrecenzowanie artykułu; F - Zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu;
Data publikacji: 26-10-2020
Autor do korespondencji
Ewa Kurkowska
Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Lublinie, Oddział Otolaryngologii Dziecięcej, Foniatrii i Audiologii, ul. Prof. Antoniego Gębali 6, 20-093 Lublin,
e-mail: kurkowska.ewa@wp.pl
Now Audiofonol 2017;6(2):23-27
SŁOWA KLUCZOWE
STRESZCZENIE
W artykule omówiono polskie techniki służące do badania artykulacji. Większość z nich jest opracowana w formie kwestionariusza obrazkowego do badania mowy, przy czym obrazki służą do nazywania lub opisywania. Omówiono także najczęściej stosowane
kwestionariusze dla osób anglojęzycznych. Są to techniki standaryzowane, wykorzystujące nie tylko ilustracje, lecz także fotografie.
REFERENCJE (22)
1.
Sołtys A. Wymowa dzieci przedszkolnych. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 1988.
2.
Konopska L. Wymowa osób z wadą zgryzu. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego; 2007.
3.
Łobacz P, Dobrzańska K. Opis akustyczny głosek sybilantnych w wymowie dzieci przedszkolnych. Audiofonologia; 1999; 14: 5–26.
4.
Kurkowski ZM, Grabias S, Skarżyński H, McPherson D. Logopedyczny aspekt przesiewowych badań słuchu u dzieci i młodzieży w Polsce. Audiofonologia, 2001; 19: 67–76.
5.
Trochymiuk A. Wymowa dzieci niesłyszących. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 2008.
6.
Rodak. H. Terapia dziecka z wada wymowy. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy; 1994.
7.
Stasiak J. Postepowanie logopedyczne w przypadku dyslalii. W: Grabias S, Panasiuk J, Woźniak T, red. Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki. Lublin: Wydawnictwo UMCS; 2015.
8.
Kaczmarek L. Kwestionariusz do ustalania zaburzeń mowy (dyslalii) u dzieci. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk; 1955.
9.
Bartkowska T. Rozwój wymowy dziecka przedszkolnego jako wynik oddziaływań wychowawczych rodziny i przedszkola. Warszawa: PZWS; 1968.
10.
Antos D, Demel G, Styczek I. Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy. Warszawa: PZWS; 1971.
11.
Demel G. Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa: WSiP; 1994.
12.
Balejko A. Jak usuwać wady wymowy. Poradnik dla nauczycieli i rodziców. Białystok; 1992.
13.
Nowak JE. Pedagogiczne problemy słuchu fonematycznego u uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane WSP; 1989.
14.
Krajna E. 100-wyrazowy test artykulacyjny. Podręcznik. Test standaryzowany. Gliwice: wyd. Komlogo; 2008.
15.
Stecko E. Sprawdź jak mówię. Karta badania logopedycznego z materiałami pomocniczymi. Warszawa: wyd. ES dr Stecko; 2010.
16.
Billewicz G, Zioło B. Kwestionariusz badania mowy. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls; 2010.
17.
Kurkowski ZM. Ocena wymowy dziecka. Domowa Klinika Rehabilitacji. Wersja CD. Warszawa: IFPS; 2005.
18.
Kurkowski ZM. Fotokwestionariusz do oceny wymowy dziecka. Wersja CD. Warszawa: IFPS; 2007.
19.
Hanson ML. Articulation. Philadelphia: W.B. Saunders Company; 1983.
20.
Hegde MN. Introduction to communicative disorders. Austin: Pro.ed; 1995.
21.
Sołtys-Chmielowicz A. Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka. Kraków: Impuls; 2014.
22.
Stasiak J. Postępowanie logopedyczne w przypadku dyslalii. W: Grabias S, Panasiuk J, Woźniak T, red. Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki. Lublin: UMCS; 2015.